Wim De Wispelaere, zoon van Pierre en Ghislaine De Wispelaere – Impens werd in 1957 geboren en groeide op te midden van de poppen van zijn ouders, die sedert 1957 en tot op heden het Poppentoneel Festival, gelegen in de Moriaanstraat 65 te Gentbrugge runnen. Het kan dan ook niet anders, dan dat de “poppenspelmicrobe”, hem met de paplepel wordt ingegeven.

In zijn prille jeugd zit Wim geregeld achter de schermen (voor de geluiden en om de “rideau “ dicht te trekken , het is dan ook daar dat hij als 15-jarige zijn eerste sprekende rol vertolkt
Zoals het elk jongmens betaamd blijft het niet bij spelen met pa’s theater alleen, want Wim wil op eigen benen staan.
Er wordt een jaar later een eigen (weliswaar eenvoudig) stangpoppentheater in elkaar gestoken, dat de naam “PIERKE” meekrijgt.

Het eerste optreden voor groot publiek gebeurde op 23 juni 1973 in de Parochiale kring Heilig Kerst in de Sint-Salvatorstraat te Gent. Samen met neef Johan De Wispelaere wordt het stuk “De Schat van Atlantisch” gebracht, als voorprogramma van Poppenspel Stropke.

Na deze succesvolle “eerste keer”, kwam er de vraag om verjaardagsfeestjes te animeren.

De stangpoppenkast wordt omgebouwd tot een meer praktisch handpoppenspel waarmee JAN KLAASSEN –verhalen werden gespeeld. De eerste zelfgemaakte poppen zijn vervaardigd uit houten lepels en gebruiksvoorwerpen, kostuumpjes worden geplakt en geniet (typisch jongenswerk) ! Later worden het piepschuim- ballen bijgewerkt met houtpasta en overtrokken met gaas en kledij door mama De Wispelaere.

Deze poppenspelvorm wordt uiteindelijk de definitieve keuze voor Wim omdat de vlotte speeltechniek het mogelijk maakt nauwer met het publiek te werken.

In 1974, wordt een nieuwe hoofdfiguur boven het doopfont gehouden: “SPROETE” , een guitig kereltje dat zowat het midden houdt tussen Pierke en een welgekend stripfiguurtje.
Er worden door moeder en vader een stel nieuwe poppen gemaakt en een nieuw theater is geboren: het “WIMPIES POPPENThEATER”.

Er breekt een nieuw tijdperk aan: De stukken met Jan Klaassen worden enkel en alleen nog gebruikt voor straatanimatie, de nieuwe poppen voor zaalproducties.
Het aantal aanvragen stijgt zienderogen, buiten neef Johan komt ook een schoolvriend de groep versterken: Patrick Van Damme.
Als de vrienden van het eerste uur ermee kappen kan Wim zich gelukkig beroepen op één van pa’s spelers, Freddy Geirnaert speelt vanaf 1978 mee.

Alles kabbelt rustig verder, tot op zekere dag in 1979 Wim in het Brugs Poppentheater Tijl Uilenspiegel zijn toekomstige vrouw Christine Dhelft leert kennen, die net als hij daar een stage volgt. In 1980 huwt het stel.

Algauw blijkt dat Christine niet enkel de poppen kan bespelen maar ook artistiek begaafd is. Het duurt dan ook amper een jaar om een gloednieuwe productie op het getouw te zetten: FANTASIA.

Geleidelijk aan evolueert de stijl van het handpoppenspel , er wordt gestreefd naar meer kwaliteit, een betere techniek, steeds mooier ogende poppen, afgewerkte decors.
Nieuwe producties volgen elkaar met de regelmaat van de klok op.


Er wordt aan toernooien en wedstrijden deelgenomen. Het theater staat op beurzen en stelt ten toon.
Tot tweemaal toe bedenkt de “ Provincie “ het theater met de eervolle vermelding : vlotte speeltechniek en puike afwerking.

In 1984 verlaat Freddy het gezelschap en Dieter Vanoutrive komt de kern vervoegen.

Doch in 1986 volgt ook Dieter zijn eigen weg ( hij is inmiddels reeds 5 jaar de bezieler van PEDROLINO, zijn eigen poppenkast ).
1986 blijft een memorabel jaar want dochter LIES wordt geboren.

Weeral nieuwe tijden, die trouwens heel inspirerend werken.

Nog meer nieuwe stukken, en contracten …

Het “JAN KLAASSEN SPEL” wordt verder uitgewerkt: er wordt een nieuwe kast gebouwd, traditioneel uit houten panelen, die zeer kleurrijk met folkloristische figuren wordt beschilderd, ook een namaak draaiorgeltje wordt vervaardigd (een echt is te duur), kortom alle attributen die een buitenspel aantrekkelijk maken.
Dochtertje Lies treedt aan bij het voorspel van de straatanimatie: ze zingt en danst met papa op de wijsjes uit het straatorgeltje.

Ondertussen staan al heel wat straatfeesten op het palmares: De Gentse Feesten (10 jaar lang) – de Pukema Feesten in Puurs, de Belano Feesten in Ninove, het Wagenspelfestival in Stabroek, de Ajuinmarktfeesten te Ledeberg, het Folklorefestival in Sas van Gent NL, 15 jaar lang op Koniginnedag in Nederland (ondertussen is dit al uitgegroeid tot een mini-toernee van het ene naar het andere dorp)
Het poppentheaterfestival in Ronse en de Wortegemse Feesten staan al voor het 2de jaar op het programma, enz….

Ook de “binnenproducties” evolueren verder, er worden leuke voortoneeltjes opgevoerd, om het publiek “op de hand” te krijgen.
Zelfgeschreven stukken en bewerkingen van bestaande sprookjes wisselen elkaar af.
Sproete beleeft allerlei avonturen die gelukkig telkens goed aflopen.

WIMPIES POPPENTHEATER speelt voor allerlei gelegenheden: zowel Sinterklaasfeesten – Kerstfeesten – personeelsfeesten – communiefeesten en zelfs eens een doop – en huwelijksfeest, kortom je kunt het zo gek niet bedenken.

Omdat WIMPIES POPPENTHEATER zowel binnen als buiten speelt zijn ze praktisch het ganse jaar door een graag geziene gast, er zijn géén typische theaterseizoenen meer !

Tot 1995 spelen de “WIMPIES” verder met zijn drietjes, het is soms wel wat zwaar, reizen – opstellen – spelen – terug afbreken en laden.
Maar gelukkig is versterking in zicht: de zoon van Wim’s beste vriend Patrick Van Damme, ,namelijk Bart, wil ook zijn steentje bijdragen.
Als hij dertien is fungeert hij bij ons nieuwste productie ASSEPOES als klank- en lichtman.
Sedertdien en tot nu toe blijft hij ons trouw vergezellen als vaste technieker, opsteller, afbreker, kortom een echte “roady”

 !

Na De Drie Wensen – Fantasia – De Schone Slaapster - Ballerina – 20.000 Mijlen Onder Zee – Hans en Grietje – De Chinese Gong – en Assepoester, volgt er in 1999 een aanvraag van de stad Gent, Culturele Zaken om naar aanleiding van het 50-jarig overlijden van de Gentse Nobelprijs-winnaar MAETERLYNCK het stuk “DE BLAUWE VOGEL” te maken.

Samen met PEDROLINO en met steun van de stad Gent wordt het stuk in minder dan 5 maanden gemaakt en met overdonderend succes opgevoerd.

Een kroon op het 25-jarig bestaan van WIMPIES POPPENTHEATER.

2 September 2000, WIMPIES POPPENTHEATER wordt op het stadhuis van Gent ontvangen waar de huldiging plaatsvindt voor zijn 25-jarig jubileum.
Tijdens een korte, maar emotionele plechtigheid, wordt aan het het gezelschap de eremedaille voor verdienstelijkheid van de Stad Gent uitgereikt door de schepen van onderwijs.
Na de aangeboden receptie, bijgewoond door verschillende prominenten , collega –poppenspelers, familie en de pers, feest de groep verder in het voormalig museum voor Folklore, Huis van Alijn.

Iedereen, en in het bijzonder Wim en Christine keren tevreden huiswaarts.
Gemotiveerd door de erkenning van de Stad Gent, aangemoedigd door zijn schare sympathisanten, wil het gezelschap zeker nog een heel eind verder komen… in de Poppenspelwereld.